Toen ik net bij Unilever kwam werken werd mij gevraagd of ik de restanten onder mijn hoede wilde nemen. Dat wilde ik maar al te graag, ik kreeg er een kick van een oplossing te zoeken voor producten die anders vernietigd werden. Bij Unilever werd ik na enkele weken al plagerig de restantenkoning genoemd. Een restantenkoning gaat mijns inziens wat te ver, maar een restantenverkoper was ik zeker. Ik weet waar je als verkoper van A-merk restanten (zowel intern als extern) tegenaan loopt. Hierdoor begrijp ik vaak goed in welke spagaat een verkoper van restanten zich bevindt. Aan de ene kant wil je er de hoogste prijs voor hebben, aan de andere kant moet het zowel intern als extern op zo min mogelijk, het liefst geen, weerstand stuiten.